Πινακοθήκη
ηρωικών μορφών
(67)
Επιμέλεια
Γ.Γ.Γ
====================
Ο Ιωάννης (Γιαννάκης) Νοταράς, γεννήθηκε το 1805 στα Τρίκαλα
Κορινθίας και ήταν γόνος της σημαντικής αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων
της Κορινθίας. Πατέρας του ήταν ο πρόκριτος Σωτήρης Νοταράς και μητέρα του η
Μαρία, αδελφή του Ανδρέα Ζαΐμη. Διακρινόταν για το παράστημά του και τη φυσική
του παρουσία και ήταν γνωστός στο περιβάλλον του ως «αρχοντόπουλο».
Είχε
στοιχειώδη μόρφωση και στο ξεκίνημα της Επανάστασης, αν και πολύ νεαρός σε
ηλικία, δημιούργησε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Πελοποννήσιους
και Ρουμελιώτες που ήταν και η πλειοψηφία των ανδρών του. Μάλιστα τα χρήματα
για τη μισθοδοσία των στρατιωτών του προέρχονταν από τη δική του περιουσία.
Συμμετείχε
στην πολιορκία του Ακροκόρινθου και μετά το τέλος της πολιορκίας και την
παράδοση του κάστρου ορίστηκε ως φρούραρχος. Πολέμησε γενναία και διακρίθηκε
στην απόκρουση της στρατιάς του Δράμαλη. Το 1824, σε ηλικία μόλις 19 ετών
αναδείχτηκε στρατηγός των επαναστατικών δυνάμεων. Στην πρώτη φάση του εμφυλίου
συντάχθηκε με το θείο του, Ανδρέα Ζαΐμη, με αποτέλεσμα, στη δεύτερη φάση, να
βρεθεί, όπως και ο θείος του, αντιμέτωπος με την κυβέρνηση Κουντουριώτη αλλά
και τα κυβερνητικά στρατεύματα από τη Ρούμελη. Ως αποτέλεσμα καταδιώχτηκε από
τον Γκούρα και εγκαταλελειμμένος από τους Ρουμελιώτες στρατιώτες του, που ήταν
δυσαρεστημένοι γιατί δεν αμείβονταν ικανοποιητικά, βρήκε καταφύγιο στον Άγιο
Γεώργιο Κορινθίας.
Όταν ο
Κουντουριώτης επικράτησε, ο Ιωάννης Νοταράς αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 9
Δεκεμβρίου 1824 και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Ναύπλιο, όπου και φυλακίστηκε
μαζί με άλλους ηγέτες του αντικυβερνητικού στρατοπέδου. Σύμφωνα με τον Φώτιο
Χρυσανθόπουλο ο τόπος φυλάκισής του ήταν η Ύδρα.
Αφού
αποφυλακίστηκε συγκρότησε ξανά δικό του στρατό και τον Ιούλιο του 1825 πήρε
μέρος στην δεύτερη πολιορκία της Πάτρας. Επίσης, απέκρουσε τα αιγυπτιακά
στρατεύματα του Ιμπραήμ στην περιοχή της Μεσσηνίας. Το 1826 έγινε αιτία
εμφύλιας διαμάχης στην Κορινθία ως αντίζηλος του ξαδέλφου του Παναγιώτη Νοταρά
για το χέρι της Σοφίας Ρέντη, κόρη του προεστού Θεοχάρη Ρέντη. Αποτέλεσμα της
αναταραχής αυτής ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού Σοφικού το Μάιο του
1826.
Στα τέλη Ιανουαρίου του 1827 ως επικεφαλής σώματος 1200 στρατιωτών
προχώρησε στην Αττική όπου υπό την ηγεσία του Γεώργιου Καραϊσκάκη και του
Βρετανού φιλέλληνα Τόμας Γκόρντον συμμετείχε σε μάχες εναντίον του στρατού του
Κιουταχή, ανάμεσα στις οποίες και στη μάχη της Καστέλας. μαζί με τον
Μακρυγιάννη και τον Κρητικό Δημήτριο Καλλέργη. Στη συγκεκριμένη μάχη πολέμησε
έχοντας την ευθύνη του κέντρου της ελληνικής παράταξης. Σκοτώθηκε κατά την
καταστροφική για τις επαναστατικές δυνάμεις μάχη του Ανάλατου την 24η Απριλίου
του 1827.
Πηγές
Φώτιος
Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888) (στα Ελληνικά). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των
εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των
αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος,
Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου.
Πάπυρος
Larousse Britannica, τομ.39, σσ. 295-296, Αθήνα:2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου