Η Πρωτοχρονιά του Εύζωνα

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ο χρόνος ακίνητος και το βλέμμα προσηλωμένο κάπου μακριά. Έξω από την στενή σκοπιά του, στο σύνορο της πολύβουης γιορτινής πόλης τα ρολόγια τρέχουν, οι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα πηγαινοέρχονται. H Ρόδα της νεόπτωχης ξιπασιάς αποσυναρμολογείται άδοξα στην πλατεία. Ένας άλλος κόσμος που καθορίζεται από τις αλληλοτέμνουσες προσωπικές τροχιές των ηλεκτρονίων του.

Σε μια χώρα που έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία και έχει αλωθεί, το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, είναι το μόνο σημείο όπου χτυπάει ακόμα η ελεύθερη καρδιά μας.

Για όσο ένας σιωπηλός, ιεροπρεπής Εύζωνας θα στέκει εκεί δα, δίπλα στο πανίερο μνήμα, μέσα στον χιονιά, η ψυχή θα παραμένει ζωντανή, όπως η φλόγα στο καντήλι. Δεν θα τη σβήσουν ούτε η παγωνιά, ούτε το χιόνι και οι άνεμοι, μήτε τα μνημόνια. Εκείνος θα είναι εκεί, με επίγνωση της τιμής που του ανατέθηκε να παραστέκει φρουρός στα λίγα ελεύθερα μέτρα, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της ψυχής μας. Ούτε το 1941 μέσα στη μαύρη κατοχή, τόλμησαν οι Γερμανοί να πατήσουν μπότα εκεί, παρά μόνο για να καταθέσουν στεφάνια υποκρισίας.

Μη νομίζετε όμως, ότι δεν γνωρίζει και τον λόγο για τον οποίο βρίσκεται εκεί. Το γιατί υποβάλλεται σε όλον αυτόν τον κόπο. Γνωρίζει και πολύ καλά μάλιστα. Γι΄ αυτό και οι περισσότεροι Εύζωνοι θέλουν να στέκουν εκεί, στον τόπο της αληθινής τιμής κι όχι στο προεδρικό Μέγαρο. Άλλωστε, έχει όλο τον χρόνο για να σκεφτεί μέσα στη σκοπιά του, όπως και ο φαντάρος στο φυλάκιο του Έβρου την αναγκαιότητα της αποστολής τους. Δεν πάσχουν αυτοί από έλλειψη ευθύνης και πατριωτισμού. Άλλοι είναι οι υψηλοί ασθενείς, που θα ξεφαντώσουν πίνοντας και τρώγοντας σε ρεβεγιόν και κοσμικότητες διαπλοκής την νύχτα της πρωτοχρονιάς.

Δεν έχει καμία σημασία που 20 μέτρα πιο εκεί, πίσω του στην βουλή, κάποιοι παζαρεύουν και πωλούν την τιμή της πατρίδας. Αυτός υπηρετεί κάτι πολύ υψηλότερο από εταιρείες, συμφέροντα και ιδιωτικοποιήσεις. Ανάμεσά τους βρίσκεται μια άβυσσος. Και η άβυσσος αυτή καθορίζεται από την ιστορία και από τα λίγα μέτρα ενός μαρμάρινου μνημείου. Εκεί, όπου ακουμπά η εθνική μας μνήμη και οι αγώνες για την ελευθερία των άγνωστων πεσόντων του λαού μας.

Αυτός θα βρίσκεται εκεί τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, όπως ήταν και τα Χριστούγεννα. Θα δει πρώτος την αυγή του νέου χρόνου, νηφάλιος. Μαζί με τους μεθυσμένους ξενύχτηδες, που θα σταθούν παραδίπλα για να του ευχηθούν, ή για να τον πειράξουν…