«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821»- Ο Σουλιώτης Οπλαρχηγός ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΕΪΚΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ (17..- 1827)

Πινακοθήκη ηρωικών μορφών

(27)

Επιμέλεια Γ.Γ.Γ

==================

Και να το τέλος του Στρατηγού Λάμπρου Βέικου .

Σαν κατάλαβε τι τους περίμενε είπε στους Σουλιώτες του.

(Ορέ αδέλφια εμείς πάντοτε δείξαμε πως δεν σκιαζόμαστε τον Θάνατο, μα σήμερα βλέπω πως πάμε για σίγουρο χαμό .)

Βγάζει τότε τα φλωροκαπνισμένα άρματα του και τα δίνει σε έναν από τους ψυχογιούς του και του λέει. Πάρτα παιδί μου και τράβα τα στην φαμίλια μου να τα πουλήσουν και νάχουν τροφή για λίγες μέρες, γιατί εμείς δεν ξαναγυρνάμε.

(Γ Μπενέτου Οι Αληθινοί Σουλιώτες.)

================

Σουλιώτης οπλαρχηγός, γιος του Βέικου Ζάρμπα ή Ζορμπά. Κατά τη συνήθεια των Σουλιωτών πήρε το όνομα του πατέρα του για επώνυμο. Το 1803 έφυγε από το Σούλι μαζί με τους άλλους Σουλιώτες, αφού το παρέδωσαν στον Αλή Πασά, ο καλόγηρος, Σαμουήλ δεν δέχθηκε την συνθηκολόγηση. Έμεινε στο Kούγκι μαζί με άλλους πέντε Σουλιώτες. Ο Βέικος Αρχηγός φάρας των Σουλιωτών κατά τους πολέμους του Αλή Πασσά το 1792-1803 ο οποίος είχε βροντερή φωνή και φώναξε πάνω από το κάστρο της Κιάφας στον Αλή πασά .

(Ε ορέ βεζύρ Αλή Πασά ,αν έχεις κι΄ άλλο ασκέρι σαν αυτό στείλτο, εμείς ούτε τα φουσέκια τελειώσαμε ούτε την όρεξη μας χάσαμε να χαλάμε λιαπουριά.)

Tο δημοτικό τραγούδι λέει για την άρνησή του να δεχθεί την συνθήκη:

“Kαλόγηρε τι καρτερείς κλεισμένος μες το Kούγκι,

πέντε νομάτοι σου ‘μειναν κι κείνοι πληγωμένοι”.

Ο Βέικος κατέφυγε στα Επτάνησα όπου υπηρέτησε στα γαλλικά και αργότερα στα αγγλικά στρατεύματα. Όταν απεβίωσε ο πατέρας του έγινε αρχηγός της οικογένειας των Ζορμπαίων. Το 1821 ο Βέικος με τον Μάρκο Μπότσαρη-αντιπροσωπεύοντας τους Σουλιώτες-συμμάχησαν με τον Αλή Πασά ο οποίος είχε επαναστατήσει κατά του σουλτάνου και τους επιστράφηκε το Σούλι εκτός από το κάστρο της Κιάφα .Το Σεπτέμβριο του 1822 επέστρεψε στα Επτάνησα, αφού οι Σουλιώτες εγκατέλειψαν το Σούλι, μετά την πτώση του Αλή Πασά που είχε επαναστατήσει κατά του σουλτάνου. Ο Χουρσίτ Πασάς μετά το θάνατο του Αλή των Ιωαννίνων έστειλε το κεφάλι του στην Υψηλή Πύλη .

Ο Βέικος επιστρέφοντας πάλι στην επαναστατημένη Ελλάδα πήρε μέρος στον Αγώνα πολεμώντας το 1823 στο Αγρίνιο. Το Δεκέμβριο του 1824 πήγε στην Πελοπόννησο, μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης Κουντουριώτη, Ζαϊμη, Νικηταρά κλπ.

Τον Ιούνιο του 1825 ο Βέικος πολέμησε τους Τούρκους από το πολιορκημένο Μεσολόγγι. Όταν τον Ιούλιο του 1825 ο Κιουταχής πρότεινε στη φρουρά του Μεσολογγίου να παραδώσει την πόλη, ο Βέικος αρνήθηκε δίνοντας την εντύπωση ότι η πεινασμένη πόλη κρατεί σθεναρά. Τον Ιανουάριο του1826 πήγε στην Ύδρα με άλλους τρεις για να ζητήσει οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση. Στο μεταξύ το Μεσολόγγι έπεσε αλλά ο Βέικος δεν πήρε μέρος στην έξοδο γιατί δεν είχε επιστρέψει ακόμα.

Πολέμησε στην Αράχοβα και στα Σάλωνα και το 1827 πήγε στην Αττική με τον Καραϊσκάκη.

Μετά το θάνατο του Γ.Καραισκάκη και την ταφή του στο Ι.Ν Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα , πήρε μέρος στην επιχείρηση επίθεσης κατά της Αθήνας. Στις 24 Απριλίου 1827 2.500 περίπου Έλληνες υπό την αρχηγία των Κόχραν και Τσώρτς ξεκίνησαν από τους Τρεις Πύργους του Παλαιού Φαλήρου για να καταλάβουν την Αθήνα με έφοδο. Ο Βέικος έπιασε μαζί με τους άλλους οπλαρχηγούς τα καλύτερα ταμπούρια. Η ήττα των Ελλήνων στη μάχη του Αναλάτου (Νέα Σμύρνη) το 1827 στοίχισε τη ζωή πολλών αγωνιστών, στη διάρκεια της μάχης σκοτώθηκαν όπως οι Ιωάννης Νοταράς, Κίτσος Τζαβέλας, Αθανάσιος Μπότσαρης, Φωτομάρας, Γεώργιος Δράκος και ο συνταγματάρχης Ιγγλέσης μεταξύ τους και ο Λάμπρος Βέικος. Οι 250 αιχμάλωτοι αποκεφαλίστηκαν.

Στα μέσα του Απρίλη το 1827 άρχισαν οι ετοιμασίες για το μεγάλο γιουρούσι κατά του Κιουταχή στην Ακρόπολη, υπό την αρχηγία του ένδοξου Γεωργίου Καραϊσκάκη. Εκεί μεταβαίνουν πολλοί Σουλιώτες μαζί και ο Λάμπρος Βέικος Ζορμπάς με πολλά μέλη από την φάρα του. Οι Σουλιώτες ζήτησαν το ποιο δύσκολο ταμπούρι από τον Καραϊσκάκη αλλά μάταιος ο κόπος να τους μεταπείσει να μην πάνε. Σε θέματα τακτικής του πολέμου διαφώνησαν οι Έλληνες με τους άγγλους στρατάρχη Τζώρτς και τον Ναύαρχο Κόχραν ,και έστειλαν αντιπροσωπεία τρείς Σουλιώτες τους Λάμπρο Βέικο, Κώστα Μπότσαρη , και Γιώργο Δράκο για να τους αλλάξουν γνώμη ,αλλά το πείσμα των άγγλων είναι γνωστό. Σ αύτη την μάχη τελικά και μόνο από λάθος τακτική των άγγλων χάνονται πολλοί Σουλιώτες , επιφέροντας στον εχθρό τεράστιες απώλειες . Αξίζει να τους αναφέρω σαν Φόρο τιμής:

Λάμπρος Βέικος Ζορμπάς στην θέση Ανάλατο, Γιώργης Τζαβέλλας, Κώστας Διαμάντης Τζαβέλλας, Φώτος Φωτομάρας, Νούτσο Τσάτσης, Φώτος Βέικος , Νικολή Νιανιούρης, Πάσχος Κοσμάς, Κίτσος Κοσμάς, Χρήστος Μπέκας, και το ατρόμητο παλικάρι του Σουλιού Τούσας Μπότσαρης.

Πηγές

1. Το Λεύκωμα του ’21 Μίρκα Παλιούρα

2. http://www.sansimera.gr/articles/437

3. http://el.wikipedia.org

4. http://www.epirus.org/?p=37

5. www.LivePedia.gr

6. http://www.epirus-history.gr

7. ΕΠΙΤΟΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-Ι’ ΜΕΡΟΣ : Η Ελληνική Επανάσταση http://blogs.sch.gr/stratilio/archives/568

Πηγές: http://mathainoumeellinikiistoria.blogspot.gr/2011/10/blog-post_20.html

http://ereunes.blogspot.gr/2010/03/1821.html